വളര്ച്ച
ഒരു അടുക്കലാണ്
തന്നിലും
മൂത്തവരോട്
തന്നെ
താലോലിച്ചിരുന്നവരോട്
തന്നെ
ചെറുതെന്ന് ചൊല്ലി
പുറം
തള്ളിവരോട്
എല്ലാത്തിനുമുപരി
ആകാശത്തോട്.
ആ
ഉയരത്തില് എത്തിക്കഴിഞ്ഞ്
തിരിഞ്ഞു
നോക്കരുത്
കാരണം
നഷ്ടങ്ങളുടെ ഇടയില്
അമ്മയുടെ
സ്നേഹവും
അച്ഛന്റെ
വാത്സല്യവും
കൂടപ്പിറപ്പുകളുടെ
കരുതലും
ഉള്ളിലെ
നിഷ്കളങ്കതയും കാണും
നഷ്ടബോധങ്ങളില്
ഉരുകിത്തീരുമ്പോള്
ബാക്കിയാവുന്നത്
നിസ്സഹായതയുടെ
തളര്ന്ന
തലോടലുകള് മാത്രം
വളരുന്നു
ReplyDeleteവളരാതിരുന്നെങ്കില് !
Deleteവളരാതിരിക്കാന് കഴിയില്ലല്ലോ..
ReplyDeleteകവിയും വളരട്ടെ..
വരവിനും ആശംസക്കും നന്ദി മനോജ്!
Deleteവളര്ച്ച ഒരു അകല്ച്ചയല്ലേ ???
ReplyDeleteആ ഉയരത്തില് എത്തിക്കഴിഞ്ഞ്
Deleteതിരിഞ്ഞു നോക്കരുത്
കാരണം നഷ്ടങ്ങളുടെ ഇടയില്
അമ്മയുടെ സ്നേഹവും
അച്ഛന്റെ വാത്സല്യവും
കൂടപ്പിറപ്പുകളുടെ കരുതലും
ഉള്ളിലെ നിഷ്കളങ്കതയും കാണും
വരവിനും വായനക്കും നന്ദി അസലു
ബ്ലോഗില് ലൈക്ക് ചെയ്യാനുള്ള ഓപ്ഷന് ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്....
ReplyDeleteകവിത നന്ന്, ആശംസകള്
ലൈക് option ഉണ്ടല്ലോ മുകളില് വലതു ഭാഗത്ത് . എങ്കിലും വന്നതിനും വായിക്കാന് സമയം കണ്ടെത്തിയതിനും, അഭിപ്രായത്തിനും ഏറെ നന്ദി സുഹൃത്തെ!
Deleteവളർച്ച ഒരു ശാപം തന്നെയാണ്. നല്ലതെല്ലാം നഷ്ടപ്പെടുന്നു. ഇനിയൊരു തിരിച്ചുവരവ് തീർത്തും ഇല്ല തന്നെ...!!
ReplyDeleteനല്ല കവിത..
ആശംസകൾ...
വരവിനും വായനക്കും, അഭിപ്രായത്തിനും ഏറെ നന്ദി!
Deleteഎതിരെ ചിന്തിച്ചാൽ ഒരു അകല്ച്ചയും ഉണ്ടല്ലോ
ReplyDeleteവളരട്ടെ
ആ ഉയരത്തില് എത്തിക്കഴിഞ്ഞ്
Deleteതിരിഞ്ഞു നോക്കരുത്
കാരണം നഷ്ടങ്ങളുടെ ഇടയില്
അമ്മയുടെ സ്നേഹവും
അച്ഛന്റെ വാത്സല്യവും
കൂടപ്പിറപ്പുകളുടെ കരുതലും
ഉള്ളിലെ നിഷ്കളങ്കതയും കാണും
നന്ദി ശിഹാബ് വരവിനും വായനക്കും.
valaratte, vilayatte ,
ReplyDeleteaasamsakal
നന്ദി നിതീഷ്
Deleteവളരട്ടെ
ReplyDeleteനന്ദി ഷാജു
Deleteവായിച്ചും,എഴുതിയും വളരുക
ReplyDeleteചിന്തിച്ചു വിവേകം നേടുക.
ആശംസകള്
വരവിനും വായനക്കും അഭിപ്രായത്തിനും നന്ദി സര്, ഇനിയും ഈ വഴി വരുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു
Delete