ദൂരഭാഷി

സ്മൃതികൾ പലതും തികട്ടി നിന്നീടവേ

ചെവിയിൽ ചേർത്തു വച്ചീടുന്നു നിന്നെ ഞാൻ

സഖി പറഞ്ഞീടുമോരോരോ വാക്കുകൾ

ചെവിയിൽ നീ പറഞ്ഞീടുക പ്രിയ നിധേ

വിജനമാണെന്റെ മനസുമീ കടലുപോൽ

നിറയെ രൗദ്രങ്ങൾ പതിയിരിക്കുന്നിടം

പറയുവാനെനിക്കാവുന്നതിൻ മുൻപ്

കടലു പോലെക്കലങ്ങി മറിഞ്ഞിടും

 ഇവിടെ മുറിയുടെ ജാലകത്തിങ്കലായ്

പുറമേ നോക്കി ഞാൻ നെടുവീർപ്പിടുന്നതും

കരളു കത്തിക്കരിഞ്ഞ തീജ്വാലകൾ

ഉയിരു മെല്ലെക്കവർന്നെടുക്കുന്നതും

വിരലുപോലെയെൻ കൂടെയുണ്ടെങ്കിലും

തിരയനക്കങ്ങൾ നീയറിഞ്ഞീടുമോ

മനസു വിങ്ങിക്കരഞ്ഞു പോകുമ്പോഴും

മധുരമൊഴികൾ എടുത്തയച്ചീടുന്നു
തിരികെയേറ്റി വന്നീടുന്നു ഭാണ്ഡങ്ങൾ

കദന കഥനവും കെറുവും കരച്ചിലും

ദ്രുമതലം പോലെയാണെന്റെ മാനസം

മുറിവു തീർക്കുന്നു വാക്കിൻ ശരങ്ങളാൽ

പതിയെയൂരി മാറ്റീടിലും മുറിവുകൾ

കലകൾ മാറാതെ വൃണിതമായ് നിൽക്കുന്നു

മുനകൾ ഒടിയാതെ വീണ്ടുമാ ബാണങ്ങൾ

ചകിതനാക്കുന്നു ഓരോ ദിനത്തിലും

സഖിയവൾ എന്റെ പ്രാണനാണെങ്കിലും

വിരഹ വീണയെ മുഴുകി മീട്ടുന്നവൾ

മുറുകിയേറെയാ തന്ത്രികൾ മുറിയാതെ

മുറിവു തീർക്കുന്നു മീട്ടും കരങ്ങളിൽ

ഇടയിൽ ചില നേരമുള്ള ഈ വാർത്തകൾ

ചിലതു മാത്രമാണെൻ ജീവനാഡിയും

പ്രിയമെഴും മൊഴികൾ മാത്രമായ് ചൊല്ലുക

ചിലത് ചൊല്ലാതെ കാത്തു വച്ചീടുക

ഓർത്തിരിക്കുവാനേറെയുണ്ടോർമ്മകൾ

ഓമനിക്കുന്നു ഓരോ ദിനത്തിലും

മധുരമെങ്കിലും നോവേകും ചിന്തകൾ

പ്രിയ മുഖങ്ങളും നഷ്ടസ്വപ്നങ്ങളും

സ്മരണയിൽ എന്നുമോർക്കുന്നു നാടിനെ

ഹരിത ദേശങ്ങൾ സുന്ദരക്കാഴ്ചകൾ

മറവിയേൽക്കാതെ വെയിലിൽ ഉണങ്ങാതെ

മനസിനോരത്ത് കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്നു

കടവിനക്കരെപ്പാടത്തിനപ്പുറം

ചെറിയ കയ്യാല താണ്ടിയാലെത്തുമെൻ

ഗൃഹമതിൽ ചിരാതിൽ വെളിച്ചത്തിലായ്

ഇമയടക്കാതെ കാത്തിരിക്കുന്നവർ

മതിലിനരികിൽ വിളഞ്ഞു നിൽക്കുന്നുണ്ട്

കാലമറിയിച്ചു പൂക്കുന്ന ചെടികളിൽ

നിറയെ വർണ്ണങ്ങൾ കൂടെയെൻ പൈതലിൻ

ചിരികൾ, നോവുകൾ മന്ദസ്മിതങ്ങളും

ഇനിയുമൊരുവേള പോക നീ ദൂതുമായ്

പ്രിയതയവളുടെ ചെവികളിൽ ചൊല്ലുക

ചിറകു വളരുവാൻ ചിറകടിച്ചുയരുവാൻ

കാത്തിരിക്കുന്നു ഞാൻ പറന്നെത്തുവാൻ

വരിക വേണ്ട നീ ഇനിയെന്റെ ചാരത്ത്

ചിറകു ചെത്തുന്ന വാക്കിന്റെ ഗഡ്ഗമായ്

തളരുവാനായി വയ്യെനിക്കിനിയുമെൻ

മനസു തല്ലിക്കെടുത്താതിരിക്കുക

പ്രയാണം

കാതമിനിയെത്ര താണ്ടണം പ്രണയമേ

ഒന്നു കാണുവാൻ കാലൊച്ച കേൾക്കുവാൻ

കാലമേറെയായീ വഴിയിലൂടെ ഞാ-

നെൻപ്രയാണം തുടർന്നു പോരുന്നതും

മുന്നിലേതോ വഴികളിൽ കളിയായി

പതിയിരിക്കുന്നു നീ എന്ന നിനവിൽ ഞാൻ

തിരി തെളിച്ചു നടക്കും പ്രതീക്ഷ തൻ

പുതു വെളിച്ചത്തിൽ നിന്നെത്തിരയുന്നു

വഴികൾ പലതും നിലച്ചു പോയ് പാതിയിൽ

ചിലതിരുട്ടിൻ കയത്തിലേക്കായുന്നു

മരണശാപം മുഴക്കിക്കിടക്കവേ

വഴിമുടക്കുന്നു നഷ്ട സ്വപ്നങ്ങളും

ഇനിയുമേറെ നടക്കുവാൻ വയ്യെന്ന്

മനസു പോലും കിതച്ചു ചൊല്ലീടുന്നു

ഹൃത്തി നഴൽ പോലും പിരിയാതെ  കൂടെയാ-

ണിത്ര നാളായി, സൗഹൃദം പൂക്കുന്നു

വ്രണിത ഹൃത്തുക്കൾ ഏറെയുണ്ടിവിടെയും

പുതിയ കൂട്ടിന്നു  കാത്തിരിക്കുന്നവർ

നിണമുണങ്ങാത്ത മുറിവുകൾ കാണുമ്പോൾ

പരിതപിക്കാതെ ചിരിയടക്കുന്നവർ

മനസ്സു വറ്റുന്ന നേരത്ത് ഞാനുമെ-

ന്നധരമേറ്റുന്ന പ്രണയഗീതങ്ങളും

എവിടെയാണെൻ പ്രയാണത്തിനറ്റമെ -

ന്നറികയില്ലാതെ ജീവൻ വെടിഞ്ഞിടും

കൃഷ്ണ

കൃഷ്ണയാണിവൾ; നീലക്കറുപ്പിനെ,

കടപ്പാട് : ഗൂഗിള്‍

വിശ്വസൗന്ദര്യമെന്നു ചൊല്ലിച്ചവൾ.
പാഞ്ചാല ദേശത്തിനരുമയാണിത്തരുണി,
മാലോകരോർക്കുന്ന സുന്ദരാംഗീമണി.

ദ്രുപദന്‍റെയോമനപ്പുത്രിയാകുന്നിവൾ,
യാഗത്തിനന്ത്യത്തിലഗ്നിയിൽ പൂത്തവൾ.  
പത്നിയാണിവൾ കൗന്തേയർ തന്നുടെ,
കൂടെ നിന്നവൾ, അഴലിൽ പിടഞ്ഞവൾ.

അഞ്ചു ഭാവങ്ങൾക്കഞ്ചു വിധത്തിലായ്,
പഞ്ചബാണന്‍റെയസ്ത്രം തൊടുത്തവൾ.
ചിന്തകൾക്കേതുമില്ലാതെ ചാഞ്ചല്യ -
മഞ്ചു പേരെയും നെഞ്ചിലേൽക്കുന്നിവൾ.

അഞ്ചു വീരരെ വേട്ടതിന്നപ്പുറം,
റാണിയാകിലും ദാസ്യം വിധിച്ചവൾ.
നാട്ടുനീതിയിൽ ധർമ്മച്ച്യുതികളിൽ,
പതറാതെ നിന്നവൾ പകലായ് തെളിഞ്ഞവൾ.

ചൂതിൽ പണയപ്പെടുത്തിടും കേവലം- വസ്തുവായിക്കണക്കാക്കിയോളിവൾ.
തന്‍റെ ചേലയെ കാത്തു രക്ഷിക്കുവാൻ,
ഒട്ടനേകം വിധത്തിൽ കരഞ്ഞവൾ.

കെട്ടഴിഞ്ഞു വിതുർത്ത തൻ കേശത്തെ,
കെട്ടഴിച്ചവൻ തന്നുടെ രക്തത്താൽ,
ചേർത്തു വെക്കാതെ കെട്ടില്ലയെന്നൊരു,

വാക്കു ചൊന്നവൾ, വാക്കുപാലിച്ചവൾ.

കാടു നാടെന്ന പോലെക്കഴിഞ്ഞവൾ,
കാട്ടുനീതിയെ തീ പോലറിഞ്ഞവൾ.
ഭർതൃ സേവയിൽ ഏറ്റം നിറഞ്ഞുതൻ,
പുത്രസ്നേഹത്തെപ്പോലും വെടിഞ്ഞവൾ.

ഒട്ടനേകം ജഡങ്ങൾക്കിടയിലായ്,
തന്‍റെ പുത്രരെ തേടി നടന്നവൾ.
പുത്ര ദു:ഖത്തിനഴലാൽ പിടഞ്ഞവൾ,
കണ്ണുനീരിനാൽ തർപ്പണം കൊണ്ടവൾ.

എത്ര നഷ്ടങ്ങൾ വന്നു ചേർന്നീടിലും,
കർമ്മമാചരിച്ചീടാൻ മടിക്കാതെ,
കർമ്മതിക്തങ്ങളെല്ലാം രുചിച്ചവൾ.
തന്റെ യൈതിഹ്യമൊറ്റക്കെഴുതിയോൾ.

ഹൃത്തിനാലും ജീവ സത്തിനാലും നവ-
നാരികൾക്കൊരു പാഠമാകുന്നിവൾ.
ഒറ്റ ജീവിതത്തിൽ സഹിച്ചീടുന്നു,
ഒട്ടനേകം വ്യഥകളെ വെല്ലുന്നു.

കൃഷ്ണയാണിവൾ ജീവിക്കുവാനുള്ള,
തൃഷ്ണയേകുന്ന സ്ത്രീരത്നമാണിവൾ.
കൃഷ്ണമണി പോലെ കാക്കണം ജീവനെ -
ന്നേറ്റു ചൊല്ലുവാൻ കാരണമാണിവൾ.

കടപ്പാട് : ഗൂഗിള്‍